Het is maandagmorgen en normaal gesproken is dit een dag waarop een Photo Diary online komt met leuke en gezellige foto’s van mijn afgelopen week, omdat ik dit graag deel met jullie. De ene week is spectaculairder dan de ander, maar het maakt niet uit wat ik doe; jullie vinden het leuk om te lezen. En daar doe ik het voor! Op mijn blog deel ik heel veel persoonlijke dingen, wat ik overigens leuk vind om te doen.
Maar de afgelopen tijd spelen er nog een aantal dingen waar jullie niet vanaf weten, want het betreft mijn familie. Sterker nog, het gaat over mijn moeder. Omdat ik een positief persoon ben en ik mijn blog positief wil houden, wilde ik er niet over vertellen. Maar ik merk dat er veel vragen zijn (en terecht) waarom ik de laatste tijd zo afwezig ben en er minimaal artikelen online komen. Vandaar dat ik dit heel persoonlijk artikel voor jullie heb geschreven, om wat meer duidelijkheid te geven over wat mij momenteel bezighoud..
Mijn baan
Zoals jullie misschien wel weten ben ik een kleine maand geleden begonnen met mijn nieuwe fulltime baan. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het er super naar mijn zin en ben blij dat ik volop kan werken en extra geld kan verdienen. Maar het heeft nadelige gevolgen gehad voor mijn persoonlijke leven en mijn blog. De maanden ervoor zat ik thuis en kon ik er alle tijd steken, en ik baal ervan dat ik dat nu niet kan doen. Ik werk dus fulltime, dus er blijven niet veel uren vrije tijd over. Ik kom ’s avonds vaak vermoeid thuis, heb het huishouden wat op mij staat te wachten en een lieve vriend die ook aandacht verdient..
Ik had verwacht dat ik na een aantal weken wel weer een normaal ritme zou hebben, maar eerlijk; dat valt vies tegen! Dit met als resultaat dat ik soms met tegenzin achter mijn laptop ga kruipen om een artikel te schrijven, omdat er iets online moet staan. Maar zo zou het eigenlijk niet moeten zijn, toch?
Mijn lieve moeder
Het ‘blogdipje’ zou ik in principe kunnen handelen als het gaat om de werkdruk, maar er zijn momenteel andere persoonlijke dingen wat speelt. Ruim twee jaar geleden kwamen we erachter dat mijn moeder een hersentumor heeft, wat behoorlijk schrikken was. Gelukkig bleek het in eerste instantie goedaardig en het hoefde niet meteen verwijderd te worden omdat het veel risico’s met zich mee zou brengen. Wel zou ze streng onder controle komen om te kijken of de tumor niet zou gaan groeien.
Ongeveer een half jaar later ontdekten de artsen toch dat de tumor gegroeid was en volgden er veel onderzoeken en gesprekken over hoe nu verder. Dat was een hele spannende tijd kan ik je vertellen! Toch is uiteindelijk besloten om mijn moeder te opereren. Ze kunnen alleen niet beloven dat ze de hele tumor weg kunnen halen, juist omdat de plek zo gevaarlijk is en ze niet weten hoe mijn moeder uit de operatie zal komen. Nog meer gesprekken volgden en toen was het afwachten wanneer ze geopereerd zou kunnen worden. En deze dag is.. vandaag.
Wanneer jullie dit lezen is er een 8 á 9 uur durende operatie bezig om de tumor bij mijn moeder te verwijderen. Gelukkig ben ik thuis en heeft Jeroen ook vrij genomen, zodat ik in elk geval niet alleen ben. Omdat we er al een behoorlijk lange tijd tegenaan zitten te hikken, heb ik het besef nooit zo gehad dat mijn lieve moeder geopereerd zou worden. Maar eerlijk? Ik vind het doodeng. Ik weet dat ze in goede handen is bij gespecialiseerde artsen, maar toch. Er zijn veel risico’s en het is onzeker hoe ze uit de operatie zal komen, dus dat is voor nu afwachten..
Waarom ik dit artikel schrijf, is om jullie wat meer te laten weten over wat mij (en mijn familie) momenteel bezighoud. Ik schrijf het niet om medelijden te krijgen en ik doe het ook zeker niet om mezelf te verdedigen waarom het de laatste weken zo stil was op mijn blog. Maar ik weet dat er veel (trouwe) volgers zijn die veel vragen hadden, dus voor jullie schrijf ik het.
Wanneer ik weer de vrolijke Daniella ben met leuke en blije artikelen en reviews, dat durf ik niet te zeggen. Het is natuurlijk ook niet zo dat er helemaal niets online zal komen. Maar er zal sporadisch een artikel/review online komen en ik hoop op jullie begrip hiervoor! Voor nu vind ik het belangrijker dat de operatie goed gaat en dat mijn moeder goed gaat herstellen, zodat we daarna weer fris en fruitig verder kunnen gaan!
Ik wil je bedanken voor het lezen van dit artikel, en duim mee voor mijn moeder!
